ជីវប្រវត្តិរបស់ Klemens von Metternich

សំណងសម្រាប់សញ្ញារាសីចក្រ
ភាពអាចទុកចិត្តបានសមាជិកតារាល្បី

ស្វែងយល់ពីភាពឆបគ្នាដោយសញ្ញារាសីចក្រ

ហេតុការណ៍រហ័ស

ខួបកំណើត៖ ថ្ងៃទី ១៥ ខែឧសភា , ១៧៧៣





ស្លាប់នៅអាយុ៖ ៨៦

សញ្ញាព្រះអាទិត្យ៖ តារូស





ក៏ត្រូវគេស្គាល់ជា:Klemens Wenzel Nepomuk Lothar, Prince von Metternich-Winneburg zu Beilstein, Klemens Wenzel Lothar von Metternich

ប្រទេសកំណើត៖ ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់



កើត​នៅ:Koblenz, អាល្លឺម៉ង់

ល្បីល្បាញដូចជា៖អតីតអធិការបតីអាល្លឺម៉ង់



អ្នកការទូត មេដឹកនាំនយោបាយ



គ្រួសារ៖

ប្តីប្រពន្ធ/អតីត៖Antoinette Leykam, Eleonore von Kaunitz, Melanie Ferraris

fatherពុក៖ហ្វ្រង់ស័រចចខាលរាប់ម៉េនធើនិច

ម្តាយ៖ម៉ារីយ៉ា Beatrice Aloisia von Kagenegg

កុមារ៖ម៉ារី-Clementine Bagration, Melanie Metternich-Zichy, Richard von Metternich

ស្លាប់នៅ: ថ្ងៃទី ១១ មិថុនា , ១៨៥៩

កន្លែងស្លាប់៖វីយែនប្រទេសអូទ្រីស

ការពិតបន្ថែមទៀត

ការអប់រំ៖សាកលវិទ្យាល័យចូហានណេសហ្គុនថឺបឺកនៃម៉ានហ្សេសសាកលវិទ្យាល័យស្ត្រាសបួរ

រង្វាន់:Knights នៃលំដាប់នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
Knight តាមលំដាប់របស់ Saint-Michel
Knight of the Order of the Golden Fleece

លំដាប់ឥន្ទ្រីខ្មៅ
លំដាប់នៃគុណធម៌សម្រាប់សិល្បៈនិងវិទ្យាសាស្ត្រ
សម្រាប់បុណ្យ
លំដាប់របស់សាំងអាណា
ថ្នាក់ទី ១
លំដាប់នៃផ្លូវ Alexander Nevsky
លំដាប់នៃផ្លូវ Andrew

បន្តអានខាងក្រោម

បានណែនាំសម្រាប់អ្នក

Sebastian Kurz លោក Arthur Seyss-In ... អាដុលហ៊ីត្លែរ លោក Kurt Waldheim

តើ Klemens von Metternich ជានរណា?

Klemens von Metternich ឬ Klemens Wenzel Nepomuk Lothar Fürst von Metternich-Winneburg zu Beilstein គឺជាអ្នកការទូតអូទ្រីសដែលជារដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសរបស់ចក្រភពអូទ្រីស (១៨០៩-១៨៤៨) និងអធិការបតី (១៨២១-១៨៤៨) ។ គាត់ត្រូវបានគេចងចាំចំពោះតួនាទីរបស់គាត់នៅក្នុងសង្គ្រាមណាប៉ូឡេអុងនិងសម្រាប់ធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះ“ សមាជវីយែន” នៅឆ្នាំ ១៨១៤-១៨១៥ ។ គាត់ត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនកោតសរសើរចំពោះការបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពឈ្នះប្រឆាំងនឹងណាប៉ូឡេអុងទី ១ និងធ្វើឱ្យអូទ្រីសក្លាយជាមហាអំណាចអឺរ៉ុប។ គាត់ក៏ត្រូវបានគេរិះគន់ផងដែរថាជាសត្រូវនៃសេរីភាពហើយត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាមនុស្សម្នាក់ដែលព្យាយាមបញ្ឈប់ការបង្រួបបង្រួមអាល្លឺម៉ង់និងអ៊ីតាលី។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយគាត់ក៏ត្រូវបានគេចងចាំថាជាចក្ខុវិស័យម្នាក់ដែលបានជួយរក្សាសន្តិភាពនៅអឺរ៉ុបចន្លោះឆ្នាំ ១៨១៥ និង ១៩១៤ ។ ឥណទានរូបភាព https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Prince_Klemens_Lothar_von_Metternich-Winneburg.jpg
(ថូម៉ាសឡូរ៉េនសិន [ដែនសាធារណៈ]) ឥណទានរូបភាព https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Klemens_von_metternich_in_his_last_years_of_life.png
(បុរសនៃប្រវត្តិសាស្ត្រហ្វាសស៊ីល ៥៦ [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]) ឥណទានរូបភាព https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Prince_Klemens_Wenzel_von_Metternich.jpg
(ថូម៉ាសឡូរ៉េនសិន [ដែនសាធារណៈ]) ឥណទានរូបភាព https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Prince_Metternich_by_Lawrence.jpeg
(ថូម៉ាសឡូរ៉េនសិន [ដែនសាធារណៈ]) ឥណទានរូបភាព https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Graf_Clemens_Metternich.jpg
(ហ្វ្រង់ស្វ័រជេរ៉ាដ [ដែនសាធារណៈ]) ឥណទានរូបភាព https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Metternich_(c._1835-40).jpg
(វិចិត្រករមិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណ [ដែនសាធារណៈ])អ្នកការទូតអាល្លឺម៉ង់ មេដឹកនាំអូទ្រីស មេដឹកនាំនយោបាយអាល្លឺម៉ង់ អាជីពដំបូង នៅឆ្នាំ ១៧៩៤ គាត់បានទៅបំពេញបេសកកម្មការទូតនៅប្រទេសអង់គ្លេសជាកន្លែងដែលគាត់បានបោះពុម្ពខិត្តប័ណ្ណប្រកាសពីតម្រូវការក្នុងការកសាងកងទ័ពរបស់ប្រជាជនអាល្លឺម៉ង់។ នៅខែតុលាឆ្នាំនោះគាត់បានត្រលប់ទៅfatherពុករបស់គាត់ដែលបន្ទាប់មកបានភៀសខ្លួនទៅវីយែនបន្ទាប់ពីបារាំងបានវាយប្រហារហូឡង់។ Metternich បានជ្រមុជខ្លួននៅក្នុងការសិក្សាផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រនិងវិទ្យាសាស្ត្រនៅទីក្រុងវីយែន។ គាត់តំណាងឱ្យការរាប់ចំនួនរ៉ូម៉ាំងកាតូលិក Westphalian ឆ្ពោះទៅរកការបញ្ចប់នៃ“ សមាជរ៉ាសត្រាត” (១៧៩៧-១៧៩៩) ។ “ សភា” ធានានូវសំណងដល់ព្រះអង្គម្ចាស់អាល្លឺម៉ង់ដែលត្រូវបានបារាំងបង្ខំឱ្យចាកចេញ។ នៅឆ្នាំ ១៨០១ មេតនិចត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋមន្រ្តីអូទ្រីសនៅតុលាការសាកសុននៅទីក្រុងឌ្រីសដិន។ នៅទីនោះគាត់បានទាក់ទងជាមួយអ្នកការទូតអាល្លឺម៉ង់ Friedrich von Gentz ​​។ គាត់បានបម្រើការជារដ្ឋមន្រ្តីអូទ្រីសនៅទីក្រុងប៊ែរឡាំងបន្ទាប់ពីឆ្នាំ ១៨០៣ ប៉ុន្តែបរាជ័យក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូលហ្វ្រេឌ្រិចឡុកវីល្លាមទី ៣ នៃប្រទេសព្រុស្ស៊ីឱ្យគាំទ្រអូទ្រីសក្នុងសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងបារាំងនៅឆ្នាំ ១៨០៥។ ទោះយ៉ាងណាគាត់ទទួលបានចំណេះដឹងអំពីជម្លោះផ្ទៃក្នុងរបស់រដ្ឋព្រុស្ស៊ីនិងគណនាការបញ្ចប់របស់វា។ សង្គ្រាមណាប៉ូឡេអុង នៅឆ្នាំ ១៨០៦ មេទ្រីនិចត្រូវបានតែងតាំងជាឯកអគ្គរដ្ឋទូតអូទ្រីសប្រចាំប្រទេសបារាំងបន្ទាប់ពីអូទ្រីសបានចាញ់សមរភូមិអូសឺរឡិតហើយថែមទាំងត្រូវលះបង់ផ្នែកធំ ៗ នៃទឹកដីរបស់ពួកគេនៅក្នុង“ សន្ធិសញ្ញានៃប៊ឺកប៊ឺក” នៅប្រទេសបារាំងគាត់បានទាក់ទងជាមួយបងស្រីរបស់អធិរាជណាប៉ូឡេអុងទី ១ Caroline Murat និងអ្នកសង្គមនិយមប៉ារីសដទៃទៀត។ ទំនាក់ទំនងរបស់គាត់ជាមួយស្ត្រីទាំងនេះរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស Talleyrand និងបេសកជនរុស្ស៊ីបានជួយគាត់ឱ្យទទួលបានចំណេះដឹងអំពីបញ្ហាផ្ទៃក្នុងនៅបារាំង។ គាត់បានប្រមូលព័ត៌មានជាច្រើនអំពីណាប៉ូលេអុង។ ទោះយ៉ាងណានៅឆ្នាំ ១៨០៩ អូទ្រីសបានចាញ់សមរភូមិវ៉ាហ្គាមទល់នឹងបារាំង។ បន្ទាប់ពីនេះការប៉ុនប៉ងរបស់គាត់សម្រាប់ការចរចាសន្តិភាពត្រូវបានបដិសេធដោយណាប៉ូឡេអុង។ នៅខែតុលាឆ្នាំ ១៨០៩ មេតនិចត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអូទ្រីស។ គាត់បានព្យាយាមបញ្ចប់រជ្ជកាលណាប៉ូលេអុង។ គាត់បានរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ណាប៉ូលេអុងជាមួយម៉ារីលូអ៊ីសដែលជាបុត្រីរបស់អធិរាជហ្វ្រង់ស៊ីសទី ១ ។ មេទ្រីនិចបានបញ្ឆោតណាប៉ូលេអុងឱ្យគិតថាអូទ្រីសនឹងគាំទ្របារាំងក្នុងកំឡុងឆ្នាំ ១៨១២ ឈ្លានពានរុស្ស៊ី។ តាមពិតអូទ្រីសបានគាំទ្ររុស្ស៊ីដោយសម្ងាត់។ បន្ទាប់ពីជនជាតិបារាំងត្រូវបានបង្ខំឱ្យដកថយវិញមេតនិចបានបង្ហាញពីចេតនាពិតរបស់គាត់។ គាត់បានចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយកងកម្លាំងប្រឆាំងនឹងណាប៉ូឡេអុង។ នៅថ្ងៃទី ២៦ ខែមិថុនាឆ្នាំ ១៨១៣ មេននិចនិចនិងណាប៉ូឡេអុងបានជួបគ្នាទល់មុខគ្នាជាលើកចុងក្រោយនៅឌ្រេសដិនជាកន្លែងដែលមេទ្រីនិចបានប្រាប់ណាប៉ូឡេអុងថារជ្ជកាលរបស់គាត់ជិតបញ្ចប់ហើយ។ បន្តអានខាងក្រោមដូច្នេះអូទ្រីសបានចងសម្ព័ន្ធជាមួយរុស្ស៊ីព្រុស្ស៊ីនិងអង់គ្លេសហើយរួមគ្នាពួកគេបានផ្តួលរំលំណាប៉ូឡេអុងនៅឆ្នាំ ១៨១៤ ។ បន្ទាប់ពីនេះមេតនិចត្រូវបានគេតែងតាំងជាស្តេចតំណពូជនៃចក្រភពអូទ្រីសដោយស្តេចហ្វ្រង់ស័រទី ១ ។ សមាជទីក្រុងវីយែននិងសហភាពអាឡឺម៉ង់ សម្ព័ន្ធមិត្តដែលឈ្នះប្រឆាំងនឹងណាប៉ូឡេអុងបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅឯ“ សមាជវីយែន” (ខែកញ្ញាឆ្នាំ ១៨១៤ - មិថុនា ១៨១៥) ដែលមេតនិចបានគ្រប់គ្រងលើដំណើរការនេះ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយណាប៉ូលេអុងបានរត់គេចពីអេលបាហើយបន្ទាប់មកចាញ់សមរភូមិវ៉លលូ។ នៅឯមហាសន្និបាតលោកមេតធើនិចប្រាថ្នាចង់ធានាបាននូវជំហររបស់អូទ្រីសដោយបង្កើតសហព័ន្ធពីរគឺអ៊ីតាលីនិងអាល្លឺម៉ង់មួយទៀតដោយអូទ្រីសជាប្រទេសឈានមុខគេ។ គាត់ក៏បានស្នើឱ្យបង្កើតឋានៈជាអធិរាជតំណពូជនៅអាល្លឺម៉ង់។ គាត់ចង់ ឲ្យ អូទ្រីសនិងព្រុស្ស៊ីធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីការពារព្រំដែនខាងលិចរបស់អាល្លឺម៉ង់។ ដោយមានជំនួយពីរដ្ឋលេខាធិការការបរទេសអង់គ្លេសរ៉ូប៊ឺតស្ទាវត Viscount Castlereagh មេតនិចបានបញ្ឈប់ការបំផ្លាញបារាំងទាំងស្រុង។ គាត់គិតថានេះគឺជាការចាំបាច់ដើម្បីជាការការពារប្រឆាំងនឹងអំណាចដែលកំពុងលូតលាស់របស់រុស្ស៊ី។ គាត់ក៏ប្រឆាំងនឹងគោលនយោបាយឧបសម្ព័ន្ធដែលស្នើឡើងដោយរុស្ស៊ីនិងព្រុស្ស៊ី។ គាត់មិនគាំទ្របំណងប្រាថ្នារបស់ព្រុស្ស៊ីក្នុងការបញ្ចូលតំបន់សាសានីទាំងមូលទេ។ ទោះយ៉ាងណាផែនការរបស់គាត់មិនបានជោគជ័យទាំងស្រុងទេ។ គម្រោងចក្រពត្តិអាល្លឺម៉ង់មិនត្រូវបានគាំទ្រដោយហ្វ្រង់ស៊ីសទេ។ សហព័ន្ធអ៊ីតាលីមិនដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងទេ។ សហព័ន្ធអាឡឺម៉ង់ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅខែមិថុនាឆ្នាំ ១៨១៥ ប៉ុន្តែមិនខ្លាំងទេ។ ទោះយ៉ាងណាម៉េតនិចទទួលបានឋានៈស្មើគ្នាសម្រាប់ប្រទេសបារាំង។ ព្រុស្ស៊ីបានកាត់បន្ថយការទាមទាររបស់ខ្លួនទៅលើសាសានី។ សូម្បីតែប្រទេសរុស្ស៊ីត្រូវបានរារាំងមិនឱ្យចូលទៅក្នុងឧបសម្ព័ន្ធបន្ថែមទៀត។ ដូច្នេះអូទ្រីសបានក្លាយជាមហាអំណាចមួយនៅក្នុងសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយចាប់តាំងពីព្រះចៅអធិរាជបានបដិសេធមកុដអាល្លឺម៉ង់ព្រុស្ស៊ីមានអំណាចស្មើគ្នា។ ធ្លាក់ចុះ មេតនិចបានបង្កើតប្រព័ន្ធមួយដែល“ សភា” នឹងជួបប្រជុំគ្នាពីពេលមួយទៅពេលមួយដើម្បីពិភាក្សាអំពីមធ្យោបាយដើម្បីបង្ក្រាបបដិវត្តន៍។ “ សមាជរបស់អេច-ឡា-ឆាប៉េល” (១៨១៨)“ សភាត្រុពៅ” (១៨២០)“ សភាឡៃបាច” (១៨២១) និង“ សភាវ៉ឺរ៉ូណា” (១៨២២) បានធ្វើតាម។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយក្រោយមកចក្រភពអង់គ្លេសបានបដិសេធមិនធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងការបះបោររបស់ប្រទេសផ្សេងទៀត។ Viscount Castlereagh (នៅ Troppau) និងអ្នកស្នងតំណែងរបស់គាត់គឺ George Canning ដូច្នេះកាត់បន្ថយឥទ្ធិពលរបស់ Metternich នៅអឺរ៉ុប។ បន្តអានខាងក្រោមនៅឆ្នាំ ១៨២១ មេតនិចបានក្លាយជាអធិការបតីនិងអធិការបតីនៃរដ្ឋអូទ្រីស។ គាត់ទទួលខុសត្រូវក្នុងការឃុំខ្លួនកូនប្រុសរបស់ណាប៉ូឡេអុងអ្នកឧកញ៉ារីចស្តាដ។ ទោះបីជាប្រព័ន្ធរបស់គាត់ត្រូវបានរំខានដោយបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៨៣០ និង ១៨៣១ ក៏ដោយក៏គាត់នៅតែជាឥទ្ធិពលដ៏សំខាន់នៅក្នុងនយោបាយអឺរ៉ុបរហូតដល់ថ្ងៃទី ១៣ ខែមីនាឆ្នាំ ១៨៤៨ នៅពេលដែលគាត់ត្រូវបង្ខំចិត្តលាលែងពីតំណែងដោយសារបដិវត្តន៍នៅវីយែន។ បន្ទាប់ពីរឿងនេះមេតនិចបាននិរទេសខ្លួនជាមួយគ្រួសាររបស់គាត់។ ពួកគេបានទៅប្រទេសអង់គ្លេសជាកន្លែងដែលអ្នកឧកញ៉ា Wellington បានជួយគាត់។ បន្ទាប់ពីនេះពួកគេបានផ្លាស់ទៅទីក្រុងព្រុចសែល។ ម៉េតនិចត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យត្រលប់ទៅវីយែនវិញនៅឆ្នាំ ១៨៥១ ។ គាត់ក៏ជាអ្នកនិពន្ធដ៏សំបូរបែបផងដែរ។ អនុស្សាវរីយ៍របស់គាត់ក្រោយមកត្រូវបានកែសម្រួលនិងបោះពុម្ពផ្សាយដោយកូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះរីឆាតដែលជាឯកអគ្គរដ្ឋទូតអូទ្រីសប្រចាំណាប៉ូឡេអុងទី ៣ ។ គ្រួសារនិងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន Metternich បានរៀបការជាមួយ Eleonore, Gräfin von Kaunitz ក្នុងខែកញ្ញាឆ្នាំ ១៧៩៥។ នាងគឺជាចៅស្រីរបស់អតីតអធិការបតីរដ្ឋអូទ្រីសឈ្មោះ Wenzel Anton, Graf von Kaunitz ។ ដូច្នេះតាមរយៈអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះមេតនិចបានបង្កើតទំនាក់ទំនងជាមួយអភិជននៃប្រទេសអូទ្រីស។ បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់ Eleonore នៅឆ្នាំ ១៨២៥ Metternich បានរៀបការជាមួយ Baroness Antoinette Leykam ក្នុងឆ្នាំ ១៨២៧។ បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់ Antoinette ក្នុងឆ្នាំ ១៨២៩ គាត់បានរៀបការជាមួយGräfin Melanie Zichy-Ferraris ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣១ ។ ជាមួយ Melanie ។ គាត់ក៏មានកូនខុសច្បាប់ជាមួយម្ចាស់ស្រីរបស់គាត់ឈ្មោះ Katharina Skavronskaya ។ កូនប្រុសរបស់គាត់ពីអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់ជាមួយ Antoinette, Richard, Fürst von Metternich, បានបម្រើការជាឯកអគ្គរដ្ឋទូតអូទ្រីសនៅប៉ារីសពីឆ្នាំ ១៨៥៩ ដល់ ១៨៧០ ។ ម៉េតនិចបានបាត់បង់កូនស្រីពីរនាក់របស់គាត់ដោយសារជំងឺរបេងក្នុងរយៈពេល ៣ ខែក្នុងឆ្នាំ ១៨២០ ប្រពន្ធទីមួយនិងកូនប្រុសច្បងរបស់គាត់។ ដូចគ្នាដែរបានស្លាប់ដោយសារជំងឺដូចគ្នា។ Metternich បានស្លាប់នៅទីក្រុងវីយែននៅថ្ងៃទី ១១ ខែមិថុនាឆ្នាំ ១៨៥៩ ។ គាត់មានអាយុ ៨៦ ឆ្នាំនៅពេលគាត់ស្លាប់។